با اولین واژه آغاز می‌شود

قصه 

با اولین واژه آغاز می‌شود

و اولین واژه، گرگی است

که سعی می‌کند شبیه جنتلمنی مهربان باشد

و زنی را که مثل یک برّه، ساده است

در آغوش بگیرد

و من

دقیقاً همین لحظه آفریده شدم

واژه‌ای کوچک

در هیئت دختربچه‌ای که می‌داند اگر بزرگ شود

چه سرنوشتی در انتظارش است

ـ همین‌جای قصه یادتان بماند!

تا من بروم بزرگ شوم

و با کفش‌های پاشنه‌بلند به قصه برگردم ـ

حالا آن مرد،

نمی‌دانم چه حکمتی است!

که مثل بادِ اول پاییز می‌وزد لای موهایم

مثل اولین دانۀ برفِ زمستان، گونه‌ام را می‌بوسد

و مثل بوی سبزه و باران

بی‌نیازم می‌کند از همه‌چیز

طوری‌که از کنارش که رد می‌شوم

ناگهان آغوشم پر از رزهای سرخ وحشی می‌شود

نه!

بیش از این تحملِ دور بودن از آغوشش را ندارم

ـ عجالتاً همین‌جای شعر بمانید

تا من برگردم به چند صفحۀ قبل

به نویسنده بگویم مرا در آغوشِ او بنویسد 

((نسيم لطفى))